O Germangie rozdział 75.

* Angie *
Przestraszyłam się i na samą myśl, przeszły mi ciarki. Nie wiedziałam czy mam iść, czy zostać u Pabla.. Boję się o Bellę. Mam nadzieję, że to nie jakiś niebezpieczny psychol, który będzie mnie nachodził dzień w dzień. Poprosiłam Pabla o ten numer, niechętnie mi go dał. Opuściłam jego dom w niepokoju i strachu, musiałam o tym poinformować Germana. Dochodząc do domu obracałam się za siebie i sprawdzałam telefon, zupełnie bez potrzeby. Gdy weszłam do domu, zaniepokojona odwiedziłam Germana.
- Tata! - Krzyknęła Bella. German chyba bardzo się cieszy, gdy Bella tak do niego mówi. German zabrał ją na ręce i ujrzał moją minę.
- Coś nie tak ?
- Dużo nie tak.. - Zaczęłam mówić..
 * * *
Po długiej, lecz rzeczowej rozmowie wyszłam. Nie jestem pewna co będzie dalej, aby było dobrze. No cóż, trzeba się przełamać. Łzy w oczach czasem mi się pojawiały, przez ten los, okropny los. Czemu mnie spotkał?

- Maria! - Zawołałam do siostry. 
- Co jest Angeles ? 
- Bo.. czy opieka nad dzieckiem jest ciężka.
- Jeśli kiedyś urodzisz to się przekonasz.
- Ja chyba nigdy nie będe miała rodziny..
- Dlaczego tak uważasz ? Angeles! Jesteś piękna, masz warunki..
- Nie wiesz tego..

Nagle obudziłam się z tego snu. Co to w ogóle był za sen? Wspomnienie? Nie.. raczej tego nie pamiętam. Musze wstać. Przespałąm 2 godziny? Nie możliwe.. Ide do dzieci, pewnie są głodne. Idąc do pokoju Luiz oglądałam cały dom dokładniej, chyba wzięło mnie na wspomnienia z Marią. Podeszłam do łóżeczka Luiz, nadal spała. Bella bawiła się w gabinecie Germana. Coś ciągnęło mnie na strych.. nie sądziłam, że spotkam tam Violettę. Siedziała w pokoju swojej mamy i przeglądała jakieś zdjęcie, płacząc.
- Violu, tęsknisz za nią ?
- Nie bo chodzi o t..
- Wiem, ja też tęsk..
- Angie! Dowiedziałam się czegoś, co zmieni twoje.. życie.
- Co, jak to ?!
- No bo.. spójrz na te zdjęcie. Kim jest ta kobieta? Poszukałam więcej informacji o niej, i okazało się, że mam jeszcze jedną ciocię!
Zamarłam, poczułam coś, czego nie czułam od tak dawna.. nie umiem tego wyrazić. Nie pamietałam innej osoby w moim życiu.. to nie możliwe. Usiadłam koło Violetty i spojrzałam na kartkę, którą trzymała w ręku. List o treści:
Droga Mario, i Angeles. Wiem, że kiedyś odczytacie ten list, nie jestem pewna kiedy. Nigdy mnie nie widziałyście, nie znacie ale jestem waszą siostrą. To takie zdziwienie, rozumiem was. Wyjechałam do Paryża po urodzeniu, tak opowiadała moja rodzina zastępcza. Nigdy się nie dowiedziałam, dlaczego wasza matka mnie nie chciała, jestem waszą biologiczną siostrą. Prosiłabym o kontakt z wami, jednak nie wiem jak go zrealizować. Przecież ten list możecie odczytać w wieku 60 lat? 80? 30 ? Pamiętajcie o mnie, kocham was - Francesca Carrara.
W tym momencie wszedł German. Jąkałam się i nie wiedziałam co powiedzieć.. mam jeszcze jedną siostrę, przeszłość? jednak nie jest za mna, dopiero ją odkrywam..
__________________________
Akcja? Huehue :D Wiem, że długo nie było rozdziału ale mało czasu i brak weny : (
Staram się dodawać wtedy gdy mam czas. Dziękuje za przeczytanie.
Minimum 6 opini. - Motywacja na nowy rozdział!
Daria ♥